De speelkamer is klaar

Maandag ben ik met 'Daddy"naar de bouwmarkt geweest om twee triplex platen te kopen, hiermee kunnen wij het hek bij de trap afsluiten zodat de kleintjes niet meer bij de trap en de schoenenkast kunnen komen. Op z'n Keniaans werd het afgemeten en gezaagd maar het past dus dat is oke.

Dinsdag eerst de laatste hand aan de speelkamer gelegd en een aantal vrijwilligers uitgenodigd om morgen langs te komen om deze officieel in gebruik te gaan nemen.
Na de lunch ben ik met Carol Ann naar de stad gegaan en zijn wij naar de Masai Market geweest. Dit is een rij van zo'n 50 winkeltjes, hier worden allerlei souvenirs verkocht. De een is nog voller dan de ander met dingen van hout, steen, aarde werk, omslag doeken, sieraden slippers. Bij ieder winkeltje wordt je direct aangesproken de verkopers zijn helaas erg opdringerig. Ook wordt je steeds gevraagd "Waar kom je vandaan" als ik dan antwoord Holland dan is de volgende "Hoe heet jij?? Nadat ik dan mijn naam heb gezegd krijg je te horen. Ïk ben Marco Borsato of mijn naam is ALi B". Of remember me I'm your brother from an other mother.
Ondanks dit alles wat het heel leuk om hier rond te kijken en ik heb ook een aantal leuke dingen gekocht, maar dat onder handelen is niets voor mij, dus waarschijnlijk heb ik de Mzungu prijs betaald.

Jane is heel hulpvaardig samen met haar de wasmand leeg gemaakt en alles opgevouwen, ze kan precies vertellen van wie alles was zodat het op de juiste plaats in de kast terecht is gekomen.
Ook heeft ze alles in de gaten van wat de anderen kinderen doen, als iets fout gaat zal ze dit meteen melden maar omdat zij nog niet zo best Engels spreekt en mijn Swahili helemaal niet goed is begrijp ik haar helaas niet altijd. Maar gelukkig komen wij er altijd wel uit. Dus moet ik mijn Swahili wel gaan verbeteren voordat ik terug ga naar Kardesh.

Voor de opening van de speelkamer hadden wij wat lekkers gekocht en ook de gasten hadden allerlei lekkere dingen meegenomen zoals zoete bananen, brownies, koekjes en limonade. De kinderen vonden het geweldig en hebben hier lekker van genoten. Toen was het tijd om te kamer te openen, ze konden niet wachten om naar binnen te gaan. Wij hadden een heleboel ballonnen opgeblazen en op de grond gelegd en opgehangen het was een groot feest voor ze. Leuk te zien dat Happy zijn en nu maar hopen dat de kamer netjes blijft. IK heb heel wat complimenten van de andere gekregen, leuk dus ook ik ben happy.

Helaas is het weer aan het veranderen het begint s'middags flink te regenen en zelfs ook s'nachts de zon laat zich jammer genoeg niet al te vaak meer zien. Ook de wegen worden hier door heel modderig en glad.
Wat tot gevolg had dat toen ik terug kwam uit de stad en uit de matatu stapte uitgleed en behalve klets nat was ook onder de modder zat.

In principe hebben wij iedere week een social maar tot nu toe heb ik er nog maar 2 gehad. Deze week was het Zitvolleybal spelen met gehandicapte. Het was leuk om te doen maar wel erg zwaar. Helaas begon het ook vandaag weer flink te regenen. Een aantal wegen waren in rivieren veranderd, gelukkig had ik sandalen aan die daar tegen konden, het water stond tot aan mijn enkels, ik ben gewoon maar doorgegaan hoewel ik af en toe vreemd werd aangekeken. O ja weet je wat ze hier als regenhoedje gebruiken?? een douchemuts raar om te zien.

Vrijdag middag na werk zijn wij met z'n vieren (vandaag waren Hester en Sabrine met Amy meegekomen om te kijken) naar de stad gegaan om te lunchen. Op weg naar de stad werd onze matatu door de politie aan gehouden, regelmatig wordt er gecontroleerd of er niet te veel mensen in zitten, ook wordt er gekeken of je een gordel om hebt.
Dit is echter een probleem daar lang niet alle plaatsen een gordel hebben en als deze er al is, is het de vraag of het werkt. Ik kneep hem wel een beetje want vorige week had Regina mij verteld dat ze mensen naar de gevangenis brachten wanneer ze geen gordel omhadden.
De bestuurder moest de matatu rustig naar de stad brengen en de politie volgde op zijn motor. Gelukkig mochten wij de matatu verlaten bij het eindpunt. Wat er met de bestuurder is gebeurd weet ik niet.