Mijn tweede week in Kenia

De tweede week is ook alweer voorbij het gaat allemaal erg snel.
Zondag ben ik met Regina en Timothy ( haar geadopteerde zoon naar de kerk geweest. Gelukkig wist ik van vorig jaar dat dit een hele zit is.
Maar het is wel heel leuk om dit te beleven, veel zang en dans.
Halverwege de dienst is Regina naar de "childrenschool" gegaan, na een half uurtje werd ik opgehaald en mocht ik daar ook naar toe.
Regina stelde mij voor als haar vriend en ik mocht iets over mijzelf en over Nederland aan de kinderen vertellen later mochten ze mij vragen stellen.

Vanochtend mee gelopen om Ramsey en Pracious naar school te brengen, leuk om te zien hoe dat hier allemaal gaat.

Daarna met Steven en Regina naar Nakuru gegaan om samen met Sammy (de timmerman) materiaal voor de kast te kopen. Toen wij alles geregeld hadden heeft Regina een Tuktuk besteld om al de spullen naar huis te vervoeren. Een Tuktuk is een heel klein wagentje wat voor alles wordt gebruikt in principe max. 3 personen maar 5 komt ook wel voor.
Maar er wordt ook mee verhuisd van de week zag ik er een rijden met een bed op zijn dak.

Nadat wij alles voor de kast hadden geregeld werd ik mee genomen naar een zus van Regina voor de lunch. Ik kreeg hier Ugali (deeg supstantie (niet mijn favoriet) met spinazie en moest dit op de Keniaanse manier met mijn vingers eten. Daarna had ze een heerlijke smoothie van vers fruit gemaakt. Tot slot kreeg Sugar.... te eten dit lijkt net op een bamboe stok en daar moet je op kauwen, de naam zegt het al dit is heel zoet.

Woensdag met Regina en Steven naar "County Educational Assesment Research Resource Centre in Nakuru geweest, Jane en Charles waren mee. Het is de bedoeling dat zij binnenkort naar school gaan voor beide is dit zeker goed. Maar voordat dat kan moet er een indicatie afgegeven worden. De man was heel aardig en begrip vol en zag voor beide mogelijkheden. Charles heeft volgens hem dagelijks meerdere keren Fysio nodig. Hij heeft zelfs een school in Nakuru aanbevolen, s'middags zijn wij daar wezen kijken maar geen van ons had het gevoel dat dit de juiste school is. Dus nog maar even verder zoeken.

Mijn dagen zijn zo goed gevuld. Ik probeer regelmatig even naar Nakuru te gaan om daar andere vrijwilligers te ontmoeten. Ze zij allemaal een stuk jonger de gemiddelde leeftijd is 25 jaar. Ik heb leuk contact met twee Nederlandse meiden, 1 Duitse en een Belgische.
Als ik naar de stad ga maak ik gebruik van de Matatu een minibusje voor max 12 personen, maar ook hier kijken ze niet zo nauw laatst zat hij al vol maar konden er toch nog 12 scholieren bij, jullie zullen wel begrijpen hoe ik mij voelde. Maar ik moet niet zeuren want voor 40 KES ( nog geen 40 cent kan je niet veel verwachten).

Voor mijn sponsors de kast is klaar. Ik ben begonnen met het uitzoeken van de spullen en dan kan ik de kast gaan inruimen.

Zo nu stop ik ermee. Ik zal proberen nog wat foto's toe te voegen.