Mijn laatste week in Kardesh

Na een heerlijke nacht geslapen te hebben ging maandag ochtend om 07.00 uur mijn wekker, eerlijk gezegd had ik nog wel even willen slapen maar ik had vandaag met Angie en Sanne ( een Nederlandse vrijwilligster) afgesproken om naar de markt te gaan.
Sanne had net als ik sponsors gevonden en had een flink bedrag op gehaald. Zelf werkt ze hier in het ziekenhuis en heeft voor hun uniformen en operatie kleding gekocht en voor de school waar haar kamergenootje werkt heeft ze uniformen gekocht. Alle kinderen dragen hier een uniform op school, als je deze niet hebt mag je niet naar school. Sabrina werkt op een school met straatkinderen en deze kunnen dat natuurlijk niet zelf betalen.
Sanne had nog 15000 KES over en dit heeft ze aan Kardesh geschonken. Vandaar dat wij naar de markt zijn geweest.
Dit was ook weer een super leuke ervaring, als blanke kom je daar normaal gesproken niet.
Wij hebben hier heel veel groente en fruit gekocht. Alles ligt hier op zakken op de grond, wortels netjes naast elkaar, bergen met bananen, ananassen, mais (deze is hier wit), zoete aardappels ( Ja Joey deze zie je hier overal).
Angie had ons al gewaarschuwd dat we veel aangesproken zouden worden maar dat viel wel mee je hoorde wel regelmatig mzungu "how are you". Je moest goed uitkijken waar je liep of stond want regelmatig werd je weggeduwd door iemand die met een enorme vracht op zijn rug of hoofd langs je moest. Ook hele trossen bananen kwamen langs en bundels met 'sweethout" Sanne en ik hebben onze ogen uitgekeken.
Angie had een jongen van de straat meegenomen voor het sjouw werk. Zij heeft tot tweemaal toe geprobeerd deze jongen naar school te laten gaan en hij deed het best goed, maar voelde zich niet op zijn plaats daar en is na een paar maanden jammer genoeg terug gegaan naar de straat. Door mensen te helpen verdiend hij wat geld.
Toen wij na 3 uur op de markt rond gelopen te hebben heeft Daddy ons op gehaald. Thuis alles uitgepakt en op geborgen
Samen met Esther en John heb ik de mais schoongemaakt en alles los gemaakt en bonen gedopt. Ik voelde het wel in mijn vingers.

Op de terug weg zijn wij nog bij een kaaswinkel gestopt, Sabrina wilde namelijk Parmezaanse kaas hebben. Hier lagen allerlei kazen uit Nederland leuk om te zien. Ik heb ook een stukje gekocht lekker voor op het brood.

Ik heb vandaag een week kalender voor de kinderen gemaakt zodat ze kunnen zien wanneer ik weg ga, zodat ze zich daar op voorbereiden kunnen iedere avond als ze in bed liggen mag een van de kinderen de dag door strepen.

Dinsdag ben ik nog even naar de Masai Markt geweest om nog wat souvenirs te kopen, dit ging best goed. Alleen had ik op het laatst een zeer opdringerig mannetje achter mij aan die mij houten lepels wilde verkopen, toe ik hem zij dat ik deze al had en echt niet van hem ging kopen, rende hij naar een van de winkeltjes toe, ik liep gewoon door en toen kwam hij achter mij aan gerend met armbandjes. Ook deze heb ik geweigerd en na enige tijd liet hij mij gaan.

Woensdag ging de wekker om 05.30. Vandaag was het een hele belangrijke dag voor Jane en Charles. Met hen zijn wij naar een speciale school voor fysiek gehandicapte kinderen geweest. Regina was hier een paar weken geleden al wezen kijken en had een gesprek gehad, en vandaag moesten alle ouders met hun kinderen komen, nu werden de kinderen getest.
Er zijn zo'n 200 kinderen aangemeld en slechts 30 kunnen geplaatst worden.
De school staat erg goed aangeschreven en is in een van de voorsteden van Nairobi.
Dus dat was weer een lange rit, na een tijdje op de hoofdweg gereden te hebben gingen wij hier vanaf en kwamen wij in een heel bosrijk en landbouwrijk gebied terecht. Ik heb ervan genoten. Overal waren theeplantages, bananenbomen en langs de weg kraampjes met ananassen.
s' Morgens vroeg zie je ook al de kinderen van groot tot klein op weggaan naar school, ze moeten hier soms echt een uur lopen om er te komen.
De intake startte om 08.00 uur, toen wij daar om 09.15 aankwamen was nr.38 aan de beurt en wij kregen de nummers 72 en 73, dus dat was weer wachten. Gelukkig hadden wij voor Jane een rolstoel mee en voor Charles een kinderwagen.
Wat ik zo van de school zag ziet dat er goed uit, het is een boardingschool in een rustige groene omgeving. De kinderen zien er goed uit en zijn vrolijk. De schoolbel is nog zo'n lekkere ouderwetse.
Het is wel allemaal heel heftig als je de kinderen met hun handicaps ziet.
Ook voor de moeders is het heel zwaar vaak moeten ze hun kind ook al is deze groot op hun rug dragen.
Rond 1 uur waren wij aan de beurt Regina en Angie gingen met de kinderen langs verschillende tafels met leraren ( ook een aantal van hen waren gehandicapt). Voor 15 november krijgt Regina bericht of ze zijn toegelaten. Ik hoop echt dat er een plaats voor Jane is, toen haar gevraagd werd waarom zij graag naar school wilde, was haar antwoord ik wil Engels leren zodat ik met mama Bianca kan praten. ( mooi he heel ontroerend). Ik heb haar beloofd dat ik Swahili ga leren.

Gisteren ben ik met Angie nog naar de stad geweest, ik had nog 1300 KES (125,oo euro) over en hiervan hebben wij een blender gekocht zodat het makkelijker is om het eten voor de baby's te pureren en om lekker vruchtendrankjes te maken. Ook hebben wij nog billendoekjes en luiers gekocht. Regina heeft mij heel wat knuffels hiervoor gegeven. Dus hierbij worden jullie ook allemaal bedankt.

Vandaag dus mijn laatste dag hier, nog even naar de markt voor een bijzondere bestelling van het thuisfront, dan Ramsey en Precious van school halen (weten ze nog niet). Ik heb lekkere chocolade muffins gekocht en dan een vruchtensapje uit de nieuwe blender. Vanavond gaat Daddy voor ons koken ( mijn afscheidsmaaltijd). Dus dit wordt nog een leuke dag.

Morgen word ik om 10.00 uur opgehaald en word ik naar het Matatu station gebracht en ga ik alleen naar Nairobi. Daar zal iemand van Project abroad staan en hij brengt mij naar het Giraffecentrum. s'Avonds zal ik in het Guesthouse slapen. Zondag moet ik rond 05.30 inchecken voor mijn vlucht van 08.25 en dan hoop ik rond 15.30 weer op Schiphol aan te komen.

Zo nu zijn jullie weer bijgepraat. Mijn laatste blog zal weer van uit Nederland zijn.